Á mannamáli

Ég heyrði í kvöldfréttum viðtal við Guðmund Geir Gunnarsson nýjan stjórnarformann Byrs.

Það sem gerði þetta viðtal öðrum viðtölum áhugaverðara var að þar voru hlutirnir kallaðir réttum nöfnum og lítið eða ekkert gert til að misbjóða almennri meðalgreind með því að læðast eins og köttur kringum heitan graut.

Hann sagði meðal annars „Ég held að menn hafi staðið í baukunum. Ef það klingdi í honum þá var það hirt með einhverjum ráðum.“ og  „Þarna er náttúrulega fé úti sem menn hafa tekið með einum eða öðrum hætti og eiga að skila aftur inn í sjóðinn svo hann standi sterkari fótum.“

Þarna er í hnotskurn það sem allur almenningur hefur vitað en ekki hefur mátt segja á mannamáli. Hingað til hafa menn í stöðu Guðmundar í besta falli talað um að óvarlega hafi verið farið, unnið á svig við reglur eða menn ekki gætt að sér. Allur svoleiðis talsmáti er í besta lagi fallinn til að reyna að draga úr sök manna eða í það minnsta krafsa yfir það sem allir vita.

Samtryggingin að verki ? Kannski en vonandi ekki.

Hjá þessum fyrirtækjum var blygðunarlaust unnið að því eina markmiði sem mönnum þótti eftirsóknaverðast: Að ryksuga upp allan þann pening sem möguleiki var að koma höndum og koma í féhirslur fámenns hóps sem, þó ótrúlegt megi virðast, er aftur farinn að láta á sér kræla. Þetta var gert í trausti þess að aldrei þyrfti að standa skil á skuldum og manni virðist helst að þessir menn hafi í einlægni trúað því að engin lög næðu yfir þá. Enn sem komið er mætti halda að þeir hafi haft rétt fyrir sér, í það minnsta virðist lítil hreyfing í þá átta að reyna að endurheimta eitthvað af því fé sem vitað er að var hirt úr sjóðum landsmanna. 

Vonandi er eitthvað að breytast í þessum efnum og vonandi er að fleiri talsmenn hinna nýju fjármálafyrirtækja fari nú að tala mannamál og í kjölfarið að við sjáum réttlætinu fullnægt þó ekki væri nema til þess að gefa þjóðinni trú á að vilji sé til að gera Ísland betra og réttlátara landi þar sem lítill hópur manna getur ekki komist upp með að svívirða og ræna land og þjóð og samt haldið áfram að lifa í vellistingum eins og ekkert hafi í skorist.